Over onze club

Hoe is DSV Kennemerland onstaan? Wat is het prachtige verhaal achter ons?

Lees hieronder meer in detail.

Scroll naar beneden

Ontspanning

Jaar 1969, vorige eeuw is het .... In Amsterdam bestond toen ontspanningsvereniging St. Raphael voor doven. Een aantal oud-leerlingen van het doveninstituut Sint-Michielsgestel hadden een kijkje genomen hoe deze vereniging draaide. Ze zagen dat doven heel gezellig met elkaar in gebaren babbelden. Zou het iets voor Haarlemse doven zijn? dachten Antoon Uittenhout en Carmen van Hoesel. Ze besloten om het te doen. Om aan geld te komen hadden ze een tombola avond georganiseerd. In begin januari 1970 hebben ze samen met Bep Bleeker, Harry Schickendantz en Joop Valé de ontspanningsverenging 'Katholieke Kennemer Dovenvereniging' opgericht. Na vele gezellige avondjes vonden de leden dat de vereniging wat actiever moest worden. Er werd een enquête gehouden en het bleek dat er veel belangstelling was om samen te gaan volleyballen.

Volleybal

Op 12 maart 1971 was de oprichting van de volleybalclub een feit en kreeg zij een eigen naam 'Haarlemse volleybalvereniging Kennemerland'. De naam 'Katholieke Kennermer Dovenvereniging was in het vergeethoekje geraakt. Het geloof konden we niet goed met sport combineren. De thuisbasis was in de Ondernemerskollege 'Kennemerland' aan Briandlaan 1 in Haarlem-Schalkwijk (Ingang Spijkerboorpad), waar we elke vrijdagavond trainingen hielden. Daar was een gezellig ontmoetingsplek. Iedereen was ook welkom om langs te komen voor een babbeltje. De opbergruimte voor de sportmaterialen werd omgetoverd tot bar waar consumpties zoals dranken, chips, gevulde koeken, tosti verkocht werden. De clubkas werd goed aangevuld. Het aantal leden groeide door. Er kwam ook een afdeling bowling en badminton bij. Hierover later meer. De naam 'Haarlemse volleybalvereniging Kennemerland' paste niet meer en werd gewijzigd in Doven Sport Vereniging Kennemerland (DSVK). Ze kreeg (inter)nationale bekendheid en er werd intensief deelgenomen aan nationale en internationale wedstrijden/toernooien (EK en Deaflympics). Ook het organiseren van internationale wedstrijden, toernooien was niet vreemd voor DSVK. Deze vereniging kreeg de Deaf Sport Award prijs van KNDSB voor Beste Sportvereniging 2011 vanwege haar 40 jaar bestaan en haar deelname aan diverse competities en toernooien.

Bowling

Omstreeks 1978 wilde Kennemerland haar vleugels verder uitslaan. Hier en daar werd er over een 2e sport gesproken. Bowling was populair en werd vanaf toen ook bij onze vereniging gespeeld. De naam werd veranderd in 'Doven Sport Vereniging Kennemerland', kortweg DSVK. Op verzoek van KNDSB (Koninklijke Nederlandse Doven Sport Bond) kreeg de bowlingafdeling van DSVK een nieuwe naam 'De Tienjagers'. Al snel deed DSVK mee aan KNDSB-competities en leagues bij NBF (Nederlandse Bowling Federatie) en diverse buitenlandse wedstrijden. Ook werd "De Tienjagers" enkele keren landskampioen. 
Helaas ging het niet goed met de relatie tussen "broer volleybal" en "zus bowling". 
In 1981 ging de bowlingafdeling ter ziele. De bowlers vonden aansluiting bij de doven bowlingsclub 'Kaasstad' in Alkmaar.


Badminton

Antoon Uittenhout kwam op het idee om binnen onze vereniging een afdeling badminton op te richten omdat Haarlem ook een badmintonstad is. Op 3 maart 1984 ging het officieel van start. Deze afdeling bracht weer bloei in onze logo 'boom'. In de introductie-periode hebben de werkgroepsleden Antoon Uittenhout, Patty Zethof en Mieke van der Jagt een promotie en wervingsprogramma opgestart. Er hebben zich 15 leden opgegeven. Deze leden konden meedoen aan het horende competitieverband. DSVK startte als eerste om het badminton bij KNDSB te introduceren. Zo kwamen er nieuwe verenigingen bij in Rotterdam en Landsgraaf. Er volgden succesvolle jaren met goede badmintonners. Zij genoten ook internationale bekendheid door medailles te winnen tijdens EK’s badminton en de World Games for the Deaf (dit vierjaarlijkse evenement heet sinds 2001 Deaflympics). Op de valreep van de 21ste eeuw werd besloten om met badminton op te houden vanwege de zeer geringe opkomst op de trainingsavonden en weinig actieve leden die de afdeling nog telde.